Het is toch wat. Ik zit hier nu op een zondag avond deze blog te typen. Ik heb enorm de drang om te gaan sporten, heerlijk weer zweten en ga zo maar door.. Maar in plaats van een les boeken. Durf ik de stap niet te nemen..

In theorie zou het mogen, mits ik mijn polsen niet overbelast. Verder kan mijn lichaam het prima aan en dat is dus niet echt een belemmering.. Maar toch ben ik nog niet geweest.

Ik ben namelijk best wel onzeker op dat vlak. Kan mijn pols het wel aan? Sta ik niet voor gek? Ben ik niet te zwaar om te sporten. Allemaal gedachten die in mijn hoofd op komen.

Ik wil heel graag mijn oude lichaam terug, Ik weet dat ik daarvoor moet sporten en streng moet zijn qua voeding. Omdat we behoorlijk gezond eten, is sporten nu de eerste prioriteit voor mijn lichaam. En aangezien ik enorm heb genoten van CrossFit is dat het eerste wat ik nu weer wil oppakken. Ik heb de basislessen daar al gedraaid. Het is nu een zorg om het gewoonweg weer op te pakken.

Eigenlijk moet ik even een schop onder mijn kont krijgen, even iemand die mij “dwingt” om te gaan crossfiten. In dit opzicht is Falco niet de beste keuze, aangezien sporten voor hem niet een prioriteit is. Dat is overigens een punt voor een ander artikel. Want ook dat brengt zijn moeilijkheden met zich mee..

” Ik wil super graag sporten,
maar ben toch bang dat mijn lichaam of mijn hoofd er niet klaar voor zijn.”

Wat zorgt ervoor dat jij over je angst heen stapt en naar de sporthal kan gaan? Heb je iemand die je motiveert? Of ben je zelf de motivatie en stok achter de deur?
Laat het weten in de reacties!

xx Froukk