My road to recovery #10 ~ Wat veel mensen niet begrijpen.

Het is vandaag vrijdag, nog 3 nachtjes slapen en dan is mijn operatie. Ik ben gespannen, best wel enorm gespannen om eerlijk toe te geven. Toch merk ik dat als mensen mij vragen van: ” ben je er klaar voor?” , ik steen vast antwoord met, weet ik niet. Hier word dan vaak op een manier geantwoord waardoor ik merk dat mensen dat antwoord gewoon weg niet begrijpen. Vandaag zal ik mijn mening geven over zulke situaties.

Heel veel mensen om mijn heen zijn giga positief als het over mijn operatie gaat. Het komt wel goed, het gaat vast snel, Wel positief blijven! Je bent vast zo weer op de been. En ga zo maar door met de mega positieve reacties.
Een enkeling snapt dat ik er nog niet zo positief in sta. Maar begrijpen doet een groot deel van de mensen niet.

Bijna 5 jaar geleden is mijn knie begonnen. En nu ga ik hopelijk het laatste revalidatie proces in na mijn operatie. Ik zeg hier hopelijk, want na bijna 5 jaar is het niet echt voor te stellen dat het straks een keer klaar is. Het duurt al zo lang dat ik het licht in de tunnel een beetje kwijt ben.
Elke keer dat er iets werd gediagnosticeerd dacht ik dat het einde in zicht was. Je wordt consequent teleurgesteld door je lichaam en stelt je niet meer in op het positieve. Er zal vast wel weer iets achter weg komen.

Ik merk op dit moment meer dan ooit dat deze blessure wel degelijk mentale afbreuk doet aan mijzelf. Het zien als een uitdaging word steeds moeilijker. En zelf ga ik er daardoor ook lang zo positief niet in. Ik ga uit van het ergste namelijk.

De chirurg

De chirurg heeft mij verteld dat ik na een week goed rustig aan doen ik op 50% zal zitten van wat ik nu zit.
Dat is lopen met krukken. Ik vond dat een vrij extreem positieve gedachten, de vorige keer liep dat ook niet zo vlekkeloos als mij verteld was. Maar de gedachten van de chirurg was voor vele juist wel extreem positief. Je bent er zo weer boven op joh!
Door dat het een kleine ingreep is zou ik er volgens sommige geen last van gaan hebben! Er is zelfs wel eens gezegd dat ik me niet moest aanstellen. Het was maar een operatie.

Na 5 jaar kan ik je vertellen dat elke operatie aan die knie een moeilijke stap is. Ongeacht of de operatie klein of groot is. De vorige operatie zei ook iedereen dat ik binnen een week wel weer kon staan. Nou, binnen een week was ik weer in het ziekenhuis ter controle omdat ik niet kon staan. Ik had intens veel pijn! Dat gevoel van pijn kan ik zo terug halen als ik er over typ en ik kan je vertellen: dat was echt niet te harden.

Dus hoe leuk de chirurg ook zegt van een week plat en dan 50%, ik heb daar nog geen vertrouwen in.

Expeditie herstel

Door de pijn word je lichaam op de proef gesteld. Een soort expeditie robinson maar dan langdurig en wel met eten.
Het is een extreme strijd in je lijf. Mentaal word je enorm moe, je wilt graag doen waar je van houd maar je lijf houd je tegen. Je lichaam is moe omdat het te weinig rust krijgt, het is per slot van rekening continu bezig met herstellen.

Mensen denken dat vaak dat die knie dit jaar is gebeurd. Iets wat op zich begrijpelijk is aangezien niet iedereen mij lang kent. Maar op het moment dat je uitlegt dat het al veel langer loopt dan dat zij weten, is er toch nog vaak onbegrip. Ik heb niet altijd zin om het hele verhaal uit te leggen. Mocht je dat trouwens willen, klik dan hier: My road to recovery.

Wat ik eigenlijk bedoel te zeggen over het niet begrijpen

Het is niet erg als je niet begrijpt wat er door mij heen gaat. Je kent de achtergrond niet en dat is iedereen vergeven. Maar sommige mensen proberen hun “Positieve” gedachten op te dringen aan je. Dat kun je bij mij beter niet doen. Ik zal nooit iemand mijn gedachten opdringen omdat ik vind dat die persoon ergens op mijn manier over moet denken, iedereen ervaart een situatie anders.
Je weet het achterliggende verhaal er vaak niet bij. Misschien heeft de persoon waar je een gesprek mee hebt wel iets extreem heftigs mee gemaakt waardoor die gene dat zo ervaart en dat is niet iets wat per definitie gelijk uit kan spreken bij jan en alleman.

Ik merk dat sommige mensen hier bar weinig respect voor hebben en weinig inlevingsvermogen. Voor de mensen die het dus niet helemaal begrijpen zeg ik: Als ik spontaan van onderwerp verander of er niet meer op reageer. Denk maar eens 2 keer na!

Voor nu ga ik bezig met spullen pakken, vanaf zondag avond ben ik bij mijn ouders. Maandag ben ik op 10.30 aan de beurt! (eerst was het 8 uur maar er is iets tussen gekomen)

xx Froukk