Twee levens, samen en toch ook apart. Het gekke van relaties

Het is best bijzonder allemaal, twee mensen komen in elkaars leven. Twee aparte mensen met totaal (meestal) verschillende levens. Deze twee mensen gaan samen verder. Vaak zie je dat ze volledig versmelten en dan samen een worden. en dan?

Dan heb je één leven van twee mensen. Maar wat nu als het anders om is. Twee levens, Twee mensen maar wel samen. Is dat überhaupt mogelijk? Samen leven maar toch zelf leven. Ik merk steeds meer dat het samensmelten me soms enorm beangstigd. Wat nu als je samen wilt leven, maar niet volledig wilt versmelten in de ander?

“Twee levens samen maar toch apart?”

Want je eigen leven heeft al super veel waarde, voor dat je elkaar tegenkomt. Je hebt dingen en situaties meegemaakt, overwonnen, aangekeken, ervoor weggelopen en zoveel meer. Vaak als je samensmelt begin je vanaf daar en ga je door. Vaak vergeet je dan dat er voor het samensmelten een jij was die er nu waarschijnlijk deels niet meer zoals als toen was. En geloof me, dat is niet per definitie slecht. Want een mens moet en zal groeien. Maar blijf jij wel dicht bij jezelf in je relatie.

Ik heb de afgelopen tijd vooral het gevoel dat ik alleen maar aan ons dacht. Ik vergat mezelf en leefde het samengesmolten leven. Inmiddels heb ik de man met de hamer de hand geschut. Ik ben er achter dat dit niet is wat ik wilde. Ik wilde samen zijn met de man waarvan ik hou, zonder mezelf al te veel te verliezen. Hierdoor kom ik terug bij mijn eerste vraag. Zou dat kunnen, zou je relatie dat volhouden? Samen maar niet samen-gesmolten? Twee levens, samen maar toch apart?

Wat denk jij? Ben jij in je relatie samen gesmolten of ben je samen maar toch apart? Hoe houd je dingen dicht bij jezelf en verlies je jezelf niet in een relatie?

xx Froukk