Turn! een docu met gemengde gevoelens

De documentaire TURN! kwam afgelopen maandag uit, ik heb hem bekeken en wist niet zo goed wat ik er van vond. Inmiddels heb ik er wel de woorden voor gevonden en dit is mijn review!

Voor dat ik de docu zag, had ik wel een snipit gezien. Een klein stukje waar van ik zoiets had, hmm dat zou nog wel eens een goede docu kunnen zijn.
Ik was getriggerd en nieuwsgierig.

Maandag was het dan zover, eindelijk kon ik hem via uitzending gemist kijken. Dat wat ik online aan reacties zag, werd binnen de eerste 5 tot 10 minuten al bevestigd. Een negatieve docu, waar mijn turnhart niet sneller van ging kloppen.

Tuurlijk zijn die ouders die je in de docu ziet er, zelfs in de niet topsport zijn die er. Wees je als ouder daar heel bewust over, wat spiegel ik op mijn kind en wat is de correcte manier van doen en laten. Tot hoever moet ik mij “bemoeien” met mijn kind, tot hoever zou ik afstand “moeten” nemen van mijn kind. Beiden hangt enorm dicht bij elkaar, maar maakt enorm veel verschil.

En natuurlijk moeten wij als trainers binnen onze club soms streng zijn. Uiteraard zijn er regels en zullen we deze regels ook handhaven. Maar wel allemaal binnen het veilig sportklimaat, om te zorgen dat de turnomgeving zo stabiel en veilig mogelijk is.

” Turn! een eenzijdige docu, als je het mij vraagt.”

Ik ben geen trainer die doorduwt, want ik weet zelf hoe het voelt. Ik ben geen trainer die kinderen niet naar een feestje laat gaan, want die ontspannenheid hebben ze soms echt wel nodig. Ik ben een trainer die high five’s geeft, een box geeft, grapjes maakt en lacht met de turnsters. Een trainer die motiveert, meeleeft en een schouder geeft als een turnster dat nodig is. En ik denk met mij, nog heel veel andere trainers die er zo in staan.

En hoewel die medaille leuk is, is het maar een stukje metaal. De weg ernaar toe, het vallen en weer op staan, eindelijk die kip, salto af of nieuwe sprong halen is vele malen meer waard. De uitbundigheid van alle sporters samen, de geluk van het kind dat het eindelijk lukt. Die kreet die dan door de hal gaat van puur geluk, dat zijn de medailles die van diamant zijn!

Het is enorm jammer dat deze docu puur gefocust is op dat negatieve stuk en dat je weinig positiviteit ziet. Tuurlijk is dit hoe sommige ouders doen, tuurlijk is dit ook een deel van de keerzijde van turnen. Maar lieve documakers, als je al een verhaal belicht. Waarom niet van 2 kanten?

xx Froukk

Ps. Mocht je de docu nog niet gezien hebben; Klik hier om TURN! te bekijken.