Perfectionisme, het blijft een struggle..

Iedereen heeft het wel een beetje, perfectionisme. Bij de een is het heel sterk, bij de ander valt het reuze mee. Maar bij mij begint het soms wel een ernstige vorm aan te nemen, hoe zich dit vertaalt in mijn dagelijks leven? Vandaag geef ik jullie een kijkje in mijn leven.. Want eerlijk is eerlijk, perfectionisme is en blijft voor mij een eeuwige struggle. 

Als je mijn huis binnen zou lopen, zou je niet zeggen dat hier een perfectionist woont. Het is niet zo extreem in mijn woning. De afwas staat er, mijn schone en vieze was ligt door elkaar, schoenen door het hele huis en ga zo maar door. Nee in tegendeel, het is bij mij thuis juist alles behalve perfect. Alles past net zo goed wel als niet bij elkaar en dat maakt het ook wel weer lekker mijn huis. Nee, in mijn huis zou je niet zien dat ik perfectionistisch ben.
Maar waar dan wel?

Mijn lat..

In mijn persoonlijke doelen en alles wat ik dagelijks doe ligt mijn lat echt enorm hoog. Ik accepteer niet zo snel  een lager niveau van mijzelf, verwacht alleen het hoogste van mijzelf. Ik ben al gauw niet tevreden over mijn blog, niet tevreden over mijn voortgang in mijn persoonlijke groei. Maar daarnaast ben ik ook weinig tot niet tevreden met hoe ik er uit zie. Dit klinkt nu als een klaag bericht. Maar eigenlijk probeer ik je uit te leggen waar mijn lat ligt. Mensen zeggen wel eens dat ze tegen me op kijken en trots op mij zijn. Maar dat wat voor hun genoeg is, is bij mijzelf al gauw niet genoeg. Ik merk dat mijn lat veel hoger  ligt dan het geen wat mensen van mijn voortgang vinden.
Iets wat dus al snel in conflict met elkaar ligt..

Hoe ga ik met mijn perfectionisme om?

Nou, eigenlijk is dat een punt waarop ik misschien wel het meeste moet leren. Ik accepteer de complimenten weinig en kan het eigenlijk niet zo goed ontvangen. Als iemand mij een compliment geeft, dan reageer ik al gauw van; “ag, dat valt wel mee!” of “Nou, nee hoor!”. Tot frustratie van mijn geliefden om mij heen.
Inmiddels word dat oprecht wel beter.. Mede dankzij mijn lieve vriendje en vrienden. Ze ondersteunen me en geven complimenten wanneer dat (volgens mij) terecht is. Hierdoor voel ik me dan veel sterker, maar ik blijf dat moeilijk vinden. Want, wanneer accepteer je voldoening, wanneer ben je “goed genoeg”, wanneer is je maximale meer dan genoeg?
Op dit moment heb ik hier geen antwoord op. Maar wie weet in de toekomst wel!

Hoe hoog ligt jou lat? Ben je tevreden over dingen die je doet of werk je je helemaal kapot om vervolgens nog niet tevreden te zijn? Ik ben nieuwsgierig naar jouw verhaal! Laat me weten hoe jij hier in staat en wellicht kunnen we elkaar helpen in de toekomst!

To be continued!

xx Froukk