Onzekerheden, ik deel de mijne..

Iedereen heeft onzekerheden. Jij, ik, wij allemaal. Veel mensen houden hun mond en zeggen er niets over. Ik deed dat ook niet. Tot vandaag, want vandaag deel ik ze wel. Niet met 1 iemand, maar met velen van jullie! 🙂 Ik vind het tijd om eens een keer wat meer online te gooien dan wat ik normaal doe..

Waarom ga je open kaart spelen?

Vandaag ging ik naar de Primark, een van mijn favoriete winkels om even een paar kledingstukken te halen.. Ik kocht er een trui, broek en shirtje. Voor ik ging passen pakte ik mijn eigen maten.

38/M als boven en een maatje 40 onder. Ik weet dat het afhankelijk van maat is, maar ik nam voor de broek bij voorbaat al een 42 mee. Je weet het bij mij nooit. De trui en broek had ik gepast. Dat zelfs de 42 te klein was, deed een beetje pijn. Al kon ik het best accepteren dat er toch veel wordt gesjoemeld met maten.

Tot vanavond. Ik paste namelijk het shirtje wat in maat 38 moest zijn. Het was zo’n mooi shirtje! Ik was volledig in love. Tot het moment dat ik hem aan deed.

Hij paste gewoon weg niet! :O

Een 38, zat gewoon ultiem strak. Niet een beetje maar ultiem. Nu weet ik dat ik best wat ben aangekomen in de tijd dat ik gestopt ben met turnen. Maar zoveel kon ik mezelf niet voorstellen, zeker omdat ik andere kleding van exact die stof en maat wel paste..
Het shirtje paste niet en volgens mij wordt er bij Primark gewoon gesjoemeld met de maten. Dit moest een 34/36 zijn.. En dat is best wel diep triest!

Mijn onzekerheden

Na de uitgebreide inleiding van dit artikel hoef ik je vast niet meer uit te leggen dat ik het meest onzeker ben over mijn lichaam.. Misschien is dat ook wel een reden waarom ik weinig tot geen full picture foto’s deel met iedereen. Ik durf dat gewoonweg niet! Ik schaam me als ik in kleren ben, als ik zonder kleding ben. Overal en altijd ben ik onzeker over mijn lichaam. Het is by far niet meer zo mooi als dat het was!
Ik weet dat ik een aantal jaar niet mocht sporten. Dit heeft me de das een beetje om gedaan..

Maar dat haalt niet weg dat ik alles eigenlijk niet echt mooi vind. Mijn heupen, billen, buik en bovenarmen. Ik weet dat als ik wil afvallen ik moet gaan sporten, maar dat kan ik nog steeds niet echt. Ik ben deze week na de verhuizing weer begonnen, dus helemaal niets doen doe ik niet. Maar voor er resultaat is, zal ik toch nog dagelijks dit conflict aan moeten gaan.. En dat maakt het na zo’n stom shop avontuurtje soms best wel lastig, je wilt er toch ook leuk bij lopen?

Het is absurd dat kledingketens niet een en dezelfde maten moeten aanhouden. Soms verschilt het al per broek in dezelfde collectie!  Ik wou graag dat ik me wat zekerder kon voelen. Maar op dit moment is dat helaas niet het geval.

Hoe zit dat bij jou? Voel jij je door het winkelen wel eens onzeker?

xx Froukk