My road to recovery #5 ~ Fysiotherapie
Het is vrijdag 10 juni, ik heb vandaag een controle in het ziekenhuis voor mijn knie. En ik weet niet zo goed wat ik moet vinden, hij doet nog erg pijn en slapen is k*t. Daarnaast gaat strekken nog steeds niet optimaal en daar begint de moed wat van in mijn schoenen te zakken.Ik hoop dat ik fysiotherapie krijg, maar eerlijk? ik weet het niet. De rit naar het ziekenhuis was erg stil. Heit en ik hebben weinig gepraat.
Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis bij dokter van Rozen. Vindt hij dat het best goed gaat met mijn knie! (huh) Ik geef ook aan dat ik dat niet snap. Waarop hij mij vertelde dat de meeste meniscussen niet aan het kapsel vast gezet worden maar bij die van mij is dit wel gebeurd. Hierdoor gaat het herstel langzamer dan normaal (ZUCHT). Ik mag eindelijk fysiotherapie gaan doen! Dat vind ik wel fijn. Maar dokter van Rozen wil nog wel benadrukken dat dit nog wel even gaat duren voor dat ik helemaal fit ben. Fijn- daar zat ik op te wachten.
Inmiddels is het dinsdag 14 juni, Ik mocht eindelijk naar de fysiotherapeut. Vol goede moed ging ik heen. Autorijden gaat best oke, ik ben zo blij dat ik klein ben hierdoor kan mijn stoel dicht bij het stuur en hoef ik met het koppelen mijn knie niet te strekken! (pluspuntje) De rit naar de fysio voelt als een eeuwigheid. Nog nooit had ik het gevoel dat deze rit zo lang was. Hoewel ik blij ben dat mijn heupen, mijn rug en mijn schouders los gemaakt worden. Ik kijk niet uit naar dat deel waarbij ze met mijn knie bezig gaat. Het doet pijn en ik weet niet meer hoeveel pijn ik hebben kan. De afgelopen 7 weken had ik elke dag pijn en ik ben er bekaf van.
Hoeveel pijn kan een mens verdragen eigenlijk?
Fysiotherapie ~ We gaan er voor!
Inmiddels zit ik alweer thuis te typen. De fysio was niet ontevreden, de knie zag er qua uiterlijk goed uit. De littekens herstellen mooi. Eerst heeft de fysio mijn rug en mijn bekken (heupen) recht gezet. Ik heb vaak bekken scheefstand dit omdat ik enorm hypermobiel ben. Hierna heeft ze mijn onderrug gemasseerd, deze heeft het nogal zwaar gehad de afgelopen weken. Daarna heerlijk gekraakt. (note; veel mensen zeggen dat kraken slecht is etc. Mij is door meerdere fysiotherapeuten en artsen verteld dat dit niet schadelijk is zolang de krak geen tot weinig pijn doen.)
Toen kwamen we bij mijn knie.. Buigen strekken ging niet veel anders als tijdens het ziekenhuisbezoek. Nog verre van maximaal. Maar ook mijn fysio was niet ontevreden. Daarna was het plan om mijn kuit los te masseren, omdat deze erg stijf is. Helaas is ze daar binnen een minuut mee gestopt. Dit deed enorm pijn. Hierdoor kon ze dit niet doorzetten.. En op het moment dat je daar dan zit zakt de moed je in de schoenen. Gelukkig gingen we wat zittende oefeningen doen. Deze moet ik thuis ook doen. Als we zo door gaan kan ik voor de zomervakantie al op de hometrainer een beetje fietsen! De fysiotherapeute is enorm positief ingesteld en dat helpt mij enorm.
De autoreis terug was wat minder prettig.. Autorijden is niet mijn hobby op dit moment. Maar he! ik kan me verplaatsen 🙂
Mijn eerste keer fysiotherapie was een sessie met gemengde gevoelens. Deels fijn, deels frusterend (wederom).
Hoe ga jij met dit soort gevoelens om?
XO Frouk