Mijn eerste vlieg tocht! Doodsangsten of oké?

Toen ik voor het eerst naar Londen ging, ging ik ook voor het eerst vliegen. Iets waar ik enorm tegen op keek aangezien ik van de “ramp scenario’s” ben. Vandaag deel ik je mijn voorbereiding en vooral mijn ervaring met betrekking tot vliegen. Mijn eerste twee vluchten waren namelijk heel erg verschillend van elkaar! Stond ik doodsangsten uit of viel het eigenlijk wel mee, ben je nieuwsgierig wat ik van het vliegen vond?

Oke, iedereen kent de ramp verhalen wel van vliegtuigen die crashen, worden gekaapt of iets dergelijks. Nou die doodsangsten stond ik ook uit. Ik sliep slecht want damn mensen wat was ik intens zenuwachtig! Ik had mezelf voorgenomen nooit te vliegen. Maar toen ik mijn reis naar Londen had gepland wist ik dat ik er niet meer onderuit ging komen!

De aller eerste keer vliegen:

Mijn aller eerste keer vliegen was erg vroeg. In alle donkerheid gingen we naar Schiphol en na de douane overleeft te hebben mocht ik eindelijk gaan zitten. In Nederland regende het dus extreem veel heb ik niet gezien.
Het opstijgen keek ik het meeste tegen op. Dat scheen niet zo’n prettig gevoel te zijn bij je oren en je buik.
Dus ik al kauwgom kauwend in het vliegtuig. Ik zat bij het raam en dat vond ik fijn, want dan kon ik zien wat er gebeurde! En het klopt dat opstijgen niet extreem prettig is. Maar niet lang daarna was het ook wel klaar! Het viel me reuze mee. Mijn oren vond het minder fijn. Die deden wel wat pijn. Het landen viel me reuze mee!

In Londen had ik een hele toffe tijd, maar na die vakantie moest ik helaas ook terug naar Nederland. Daar begon een lichtelijk drama, aangezien mijn vlucht later was dan gepland door slecht weer.

Mijn tweede vlucht, Doodsangsten?

Mijn tweede vlucht was een enge vlucht. Het stormde nogal en we wisten eerst niet eens of we wel op konden stijgen. Door het slechte weer en de enorme vertraging kregen we een “versnelde” vlucht naar huis. Dit betekende dat we niet erg hoog gingen vliegen en we dus de hele vlucht turbulentie hadden.
Ik kan je vertellen dat ik de turbulentie niet eens zo erg vond. Wat ik erger vond was dat we steeds golvend vlogen. Naar beneden en omhoog, iets waar ik met mijn achtbaan vrees nou niet echt blij van werd.
Van dat golvende vliegen kreeg ik buikpijn en werd ik misselijk. Gelukkig kon ik enorm goed op mijn ademhaling letten en dat hielp enorm! De landing was erg knap want er kon geen land ondersteuning gebruikt worden door de piloot. Al met al stond ik weer veilig op de grond!

En nu? Durf je weer te vliegen?

Hoewel mijn 2e vlucht eerder een nachtmerrie was dan een plezier vlucht, heb ik er geen problemen mee om nog een keer te gaan vliegen. Het brengt je uit eindelijk op de mooiste plekjes van de wereld!
Wel zal ik de volgende keer als ik ga vliegen me iets beter voorbereiden. Alleen heb ik op dit moment nog geen idee hoe ik dat zou moeten doen!

Wat doe jij om het vliegen zo comfortabel mogelijk te maken?

xx Froukk