Meer emotionele schade dan ik dacht..

Toch wel, dat had ik niet verwacht. Ik dacht dat het wel mee zou vallen en dat alles al verwerkt was. Niet dus, ik sliep een aantal nachten niet en weet nu wel waar het door komt. Die schade die er is aangericht is veel groter dan ik dacht.

Negatieve gesprekken, buitensluiten en grappen maken die ik zelf niet leuk vind. Ik liet het allemaal toe, met alle gevolgen van dien. Want ik merk nu, maanden later, dat ik er nog last van heb. Bang zijn om gesprekken te voeren, niet in discussie durven gaan.

Opvallend:

Wat me opvalt is, dat ik door deze situatie anders in het leven ben gaan staan. Iets wat niet had gemoeten, maar wel is gebeurd. Ik vond mezelf wel leuker voor die tijd dan dat ik nu vind. Er zijn een aantal dingen moeten veranderen, want anders weet ik niet wat ik met mezelf aan moet.

Verwerken:

Wat ga ik er aan doen? Allereerst lijkt het me verstandig om alles van de vorige periode op papier te zetten en van me af te schrijven! Mijn hoofd helemaal leeg maken en daarna al het geschreven spul lekker verbranden! Het lijkt me ook goed om terug te kijken naar hoe ik eerst was met flashbacks van mijzelf, al heb ik niet veel materiaal. Ik heb wel nog veel lesgeef materiaal, wat ik zo terug kan vinden. Maar het belangrijkste van de tijd dat ik nog “natuurlijk enthousiast en extreem actief!

Passie/Motivatie:

Verder wil ik weer wat dieper in mijn turnpassie duiken en mij wat meer verdiepen in het Nederlands team! Vroeger deed ik dit enorm veel en nu eigenlijk te weinig, het zorgt er ook voor dat ik weer meer betrokken bij de sport word. Dat is het stukje waar ik de motivatie vandaan haal! Die stap pakken we gewoon weer op!

Begrijp me niet verkeerd! Ik voel me verder super goed, maar dit is wel even een dingetje!

Hoe verwerk jij een lange slopende periode zonder ervoor naar een psycholoog te gaan?

xx Froukk