Ik heb even een klein dipje..

Gisteren moest ik naar het ziekenhuis voor mijn pols, mank lopend want mijn teen doet zoveel pijn dat ik er niets mee kan. Deze ongemakken zorgden ervoor dat mijn positieve energie even weg was.. Een dipje en ik vertel je waarom!

Over het algemeen functioneert mijn lichaam goed, ik kan mijn werk doen en dat is het belangrijkste. Maar soms houdt ik die positiviteit niet helemaal vast, iets wat niet abnormaal is natuurlijk. Niemand is 100% van de tijd positief.

Maar op het moment dat ik dit typ, is mijn positiviteit wel even gedaald.
Voor de vakantie was ik ziek. Opzich niet zo heel erg, als ik nu maar fit was.
In de vakantie hebben we veel gelopen, met als resultaat: Zere benen. En nu een week later doen ze nog pijn. Mijn teen is zich gaan ontwikkelen en begint alleen maar meer pijn te doen. En als je denkt dat dat alles is. Nee, mijn pols gaat ook nog best k*t. Ik had gisteren foto’s en een echo en bij de echo zelf zijn er 12! Screenshots gemaakt en was de zuster niet bepaald “positief” naar mij toe.

Je kan je zelf best voorstellen dat mijn lichaam en ik nu geen vrienden zijn. Iets waardoor mijn positiviteit even is gedaald, het voelt namelijk alsof mijn lichaam me in de steek laat. En daar kan ik niet zo goed mee om gaan.

” Een dipje is altijd kut, maar soms is de timing gewoon slecht”

Ik heb wel vaker fysieke dipjes. Maar deze sleur is wel echt even blugh. 2 dikke weken gaat het fysiek prut.. Ik kan het niet zo goed omschrijven, maar mijn lichaam moet nu wel stappen gaan maken want dit is super frustrerend! Ook weet ik dat ik mijn hoofd even de andere kant op moet zetten en er nu over schrijven helpt al enorm!

Hoe ga jij om met je lichaam wat niet meewerkt?

xx Froukk