Eindelijk klaar, afgesloten en done.

Het bleef knagen, zeuren en zat me dwars. Toch wist ik het eindelijk af te sluiten en is het nu klaar..  Iets wat me langer heeft gekost dan ik dacht nodig te hebben, wat ik bedoel? Dan moet je maar verder lezen.

Iedereen die mij al langere tijd volgt, weet dat ik in het verleden nare situaties heb meegemaakt met de oude club waar ik werkte. Afgelopen week kwam ik bij het opruimen van mijn e-mail heel wat mails die mij terug trokken naar die periode, want Jezus, dit was me toch een partij naar..

Iets wat nu toch wel anders is als toen is dat ik keihard ben geworden van die periode, dat merkte ik gelijk. Mijn kaken op elkaar, geen tranen, zelfs amper boosheid. Ik merkte dat ik het volledig kon loslaten en er een soort van “oke” mee was.

Best fijn dat na dik 1,5 jaar het in mijn hoofd zelfs op dat deel van mijn gedachten nu ook rustig is. Een groot deel van mijn “vrienden en kennissen” heb ik ook daar gelaten en ik heb er vrede mee. De belangrijkste mensen heb ik nog contact mee en de rest zwaai ik vrolijk naar als ik ze tegen kom.

“Eindelijk klaar, door zelfde soort hoofdstuk?”

Toch is het grappig, want er zit ook enige vorm van herkenbare stukken in.
Want naast deze mails zijn we langzaam aan het voorbereiden voor een uitvoering. (SUPER LEUK!)

Het thema, is een oude bekende, want die heb ik eerder gehad en dus brengt het veel herinneringen op. Eerst vond ik dat lastig, maar ik merk nu vooral dat ik eigenlijk wel toe ben aan deze “overschaduwing”. Ik zal zeker niet vergeten wat ik allemaal heb geleerd en meegemaakt, maar voor mij voelt het wel als klaar.

Welke situatie was voor jou na lange tijd pas echt klaar?

xx Froukk