Last week I told you of all the stress I had in the last period. Today I will tell you how I feel now, knowing so much more.

The last weeks been crazy. I didn't thought that life could take such a hard turn for me. But it did, and I'm going to try and explain it.

Het is eind november al, de drukste maand van het jaar staat voor de deur. Ik voel de onrust, ik voel kalmte. Ik switch tussen beiden nog sneller dan een bas in een hardcore liedje. Ik ben onrustig, kan niet aarden en merk dat ik niet alles op een rijtje heb van wat ik moet doen. En hoe erg ik mijzelf ook de schuld geef voor deze onrustigheid. Ik doe er bijna niets aan. Ik leef als een automatische piloot. Op standje automatisch, want dat werkt prima. Denk ik Plottwist. Het werkt niet. Hoe erg ik mijn best doe, heb ik momenten van ultieme kalmheid, en momenten van extreme onrust.…

Gisteren stond ik in de turnhal, we hadden een lekkere training en de meiden hebben echt heerlijk dingen opgepakt! Ik kwam thuis en had zo genoten van de les, maar ik realiseerde mij ook dat niet iedereen zo kan genieten als ik doe.